slider
slider
slider
slider

Zapraszamy do I LO i do internatu!

P

 
 (ur. 3 lipca 1956 w Puławach) – polski lekarz, neurochirurg, generał brygady Wojska Polskiego.

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. ks. Adama Jerzego Czartoryskiego w Puławach. W 1980 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Doktoryzował się w 1986. Habilitował się w 1991 w macierzystej uczelni na podstawie rozprawy zatytułowanej Granice operacyjności gruczolaków przysadki mózgowej. 13 maja 1997 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych.

Uzyskiwał specjalizacje zawodowe w zakresie neurochirurgii i neurotraumatologii. Pracował w klinice neurochirurgii szpitala wojskowego w Celestynowie. Był naczelnym specjalistą wojskowej służby zdrowia w dziedzinie neurochirurgii. Od 2005 pełnił stanowisko dyrektora Wojskowego Instytutu Medycznego. W tym samym roku otrzymał nominację na generała brygady. Po przejściu w stan spoczynku pozostał pracownikiem naukowym instytutu, objął też stanowisko profesora w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku

W 2012 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wyróżniony tytułem honorowego obywatela Puław.

Feliks Pisula

Feliks Pisula urodził się 1908r. W 1927 roku zdał maturę w Liceum im. A. J. ks. Czartoryskiego w Puławach.

W 1933 ukończył studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Poznańskiego, uzyskując stopień zawodowy inżyniera rolnictwa. Następnie, aż do wybuchu wojny był pracował jako nauczyciel szkoły rolniczej w Koźminie Wielkopolskim, działał w Związku Akademickiej Młodzieży Wiejskiej w Poznaniu. W okresie okupacji był kierownikiem Spółdzielni Spożywców w Wilkowie, należał do Związku Walki Zbrojnej i Batalionów Chłopskich. W latach 1944 -1948 był naczelnikiem wydziału w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych.

Po wojnie aktywnie działał  w Polskim Stronnictwie Ludowym „Nowe Wyzwolenie”.  Od października 1946r., przez rok był członkiem jego Rady Naczelnej, od lutego do września 1947r. wiceprezesem Głównego Komitetu Wykonawczego, a od maja 1962r. do maja 1969r. – członkiem Prezydium Naczelnego Komitetu Polskiego Stronnictwa Ludowego.

W lutym 1957r. został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Skupu, następnie Ministrem Skupu i kolejno Ministrem Przemysłu Spożywczego i Skupu, którą to funkcję sprawował do 1968r. Pełnił mandat poselski do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm PRL IV kadencji. Od kwietnia 1968r. do listopada 1973r. zajmował stanowisko wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli.

Prof. dr hab. Stefan Kazimierz Prószyński

Stefan Prószyński ukończył w 1958 roku Liceum im. A.J. ks. Czartoryskiego w Puławach.

W latach 1960-1965 studiował na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Po uzyskaniu dyplomu tej uczelni w październiku 1965 został zatrudniony w poznańskim Instytucie Ochrony Roślin. W latach 1970-1971 odbył staż naukowy na Washington State University. W 1975 obronił przed Radą Naukową poznańskiego Instytutu dyplom doktora nauk rolniczych i objął kierownictwo Pracowni Doświadczalnictwa Terenowego.

 W 1984r, Rada Naukowa Instytutu Ochrony Roślin przyznała mu stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych. W tym samym roku powierzono mu stanowisko zastępcy dyrektora Instytutu ds. naukowych. W 1989, został z nominacji ministra rolnictwa dyrektorem Instytutu Ochrony Roślin. Funkcję tę pełnił do 2007r. Po odejściu ze stanowiska dyrektora, objął kierownictwo Zakładu Ekologii i Ochrony Środowiska Rolniczego w Instytucie. W 1990r. otrzymał tytuł profesora. W 1995r. jako visiting professor prowadził seminaria na Pennsylvania State University College of Agricultural Sciences.

W badaniach naukowych zajmował się ochroną roślin, w tym praktyczną stroną tej ochrony.

Ogłosił – jako autor, współautor lub redaktor – około 500 publikacji naukowych, w języku polskim, angielskim i rosyjskim, w tym prac oryginalnych i licznych referatów. Ma na koncie także patenty.

W latach 1984-1986 brał udział w pracach Komitetu ds. Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów. W 1987r. został członkiem Komitetu Ochrony Roślin Polskiej Akademii Nauk. Przewodniczł Polskiemu Towarzystwu Ochrony Roślin, był także członkiem instytucji i towarzystw zagranicznych, m.in. Europejskiej Organizacji Ochrony Roślin (członek Komitetu Wykonawczego) i Białoruskiej Akademii Nauk Rolniczych (członek zagraniczny). Zasiada lub zasiadał w Radach Naukowych m.in. Instytutu Ochrony Roślin w Poznaniu, Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach.

Urodził się 23 sierpnia 1931 r. w Zamościu w rodzinie żydowskiej. W czasie II wojny światowej jego bliscy ponieśli śmierć z rąk Niemców. On sam ukrywał się przed nazistami dzięki pomocy polskich rodzin. Po wojnie był w sierocińcu sióstr Benedyktynek. Po zdaniu matury w LO im. A. J. ks. Czartoryskiego w Puławach wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie, a 20 kwietnia 1958 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Jako wikariusz pracował duszpastersko w parafiach: św. Wawrzyńca w Żółkiewce (1958-1959), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bobach (1959-1962), Trójcy Świętej i Narodzenia NMP w Chodlu (1962-1966), Narodzenia NMP i św. Michała Archanioła w Kurowie (1966-1967), św. Jakuba Apostoła w Lublinie – Głusku (1967-1970).
W latach 1968-1970 studiował biblistykę w Instytucie Nauk Biblijnych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
Od roku 1970 pełnił posługę duszpasterską w Ziemi Świętej pozostając niezmiennie ambasadorem Lublina, województwa lubelskiego oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II na świecie.
Uchwałą z dnia 23 lutego 2012 r. Rada Miasta Puławy nadała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Puławy. Uchwałą z dnia 22 marca 2018 r. Rada Miasta Lublina nadała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Lublina. Jest autorem katechizmu w języku hebrajskim pt. „Sługa Mesjasza” oraz 10 książek opublikowanych w Wydawnictwie Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium”. Na swoim prymicyjnym obrazku umieścił napis z Ewangelii św. Łukasza: „Ja jestem pośród was jako ten, który służy” (Łk 22,27). Jako sługa Mesjasza słowo to wiernie i gorliwie wcielał w swoje życie w Polsce i w Izraelu.
Zmarł 21 października 2021 r. w Jaffie w Izraelu.
 
 
Prof. dr hab. inż. Leszek Piaseczny urodził się 1 stycznia 1947 r. w Puławach. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. A.J. Czartoryskiego w Puławach, które ukończył w 1964 r. W tym samym roku, po zdaniu egzaminów wstępnych został przyjęty na studia zawodowe na Wydziale Technicznym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Studia ukończył w 1968 r. uzyskując stopień wojskowy podporucznika marynarki i tytuł inżyniera mechanika, w specjalności „maszyny i siłownie okrętowe”. Następnie został skierowany na pierwsze stanowisko służbowe – oficera mechanika na ORP „Pelikan”. W 1970 r. został skierowany na stacjonarne studia magisterskie na Wydziale Technicznym WSMW, które ukończył w 1972 r.
Był długoletnim wykładowcą Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej i Akademii Marynarki Wojennej,  Dziekanem – Komendantem Wydziału Mechaniczno-Elektrycznego, wychowawcą wielu pokoleń podchorążych i studentów cywilnych.
Zmarł w 2014 r.

powrót